Czasy powojenne |
||
Po
wojnie szybko miasto zaczyna żyć nowym życiem. Uruchamiane są już jako
państwowe fabryki. Już w lutym 1945 pracuje fabryka maszyn młyńskich, w
maju fabryka mebli. Już w kilka dni po wyzwoleniu rozpoczynają się
lekcje w pierwszej szkole, kierownikiem zostaje Tadeusz Budnik. W ślad
za nią ruszają następne szkoły, aktywuje się rzemiosło i handel.
Zachodzi wiele zmian administracyjnych. Wdrażana jest reforma rolna na
wsi. Ten trudny okres zaznaczył się wieloma wyrzeczeniami ze strony
ludności cywilnej. W połowie lat pięćdziesiątych dochodzi do nowych podziałów administracyjnych, tworzą się Gromady. Od Rogoźna odłączane są wioski Boruchowo, Dąbrówka Ludomska, Budziszewice. W 1960 roku Gromady łączą się po kilka i Rogoźno znowu traci wieś Pruśce. Po kolejnych reformach administracji w latach 1973, 1975 i 1977 ostatecznie kształtuje się teren Gminy Rogoźno, Parkowo i Pruśce znowu są w granicach gminy. Od 1975 roku Rogoźno i gmina należą do nowego województwa pilskiego. Po kolejnej reformie w 1999 roku Rogoźno znowu przynależy do powiatu obornickiego. Od zakończenia wojny do końca lat osiemdziesiątych rozwijał się tutaj przemysł maszyn rolniczych oraz przemysł meblowy. Fabryka Maszyn Rolniczych Rofama w szczytowym okresie zatrudniała ponad półtora tysiąca ludzi. Były też dwie Fabryki Mebli oraz wiele mniejszych zakładów. Po roku 1989 skończył się tak zwany okres PRL czyli zmienił się ustrój państwa z komunistycznego na kapitalistyczny. Nowa rzeczywistość lat dziewięćdziesiątych powoli doprowadziła do upadku przemysłu maszyn rolniczych, następnie upadały też inne zakłady i mimo że w ich miejsce powstawały nowe już prywatne firmy to Rogoźno przestało być miastem przemysłowym i gmina stała się typowo rolniczą gminą na prowincji wielkopolskiej. W owym czasie znowu istnieją tu dwie fabryki mebli i kilka mniejszych zakładów, jednak nadal panuje tu bezrobocie. W maju 2004 roku Rogoźno wraz z całym krajem zostaje włączone do Unii Europejskiej co wzbudza nowe nadzieje na lepszą przyszłość. I rzeczywiście po kilku latach w Unii wielu mieszkańców Rogoźna znalazło pracę w różnych krajach członkowskich. Podróżowanie po krajach unii stało się bezproblemowe i proste gdyż otwarto granice. Miasto też zyskało gdyż powstało wiele inwestycji finansowanych z funduszy unijnych. |
||
Kościół św. Wita w 1958 roku |
||
Panorama Rogoźna w okresie PRL |
||
Ulica Kościuszki w okresie PRL |
||
Ulica Wielka Poznańska w okresie PRL |
||
Stary Rynek - początek lat 60-tych XX wieku |
||
Stary Rynek lata 60-te XX wieku |
||
Ratusz na Placu Karola Marcinkowskiego lata 60-te XX wieku |
||
Biurowiec Fabryki Maszyn Rolniczych Rofama lata 70-te XX wieku |
||
Osiedle Przemysława II z lat 70-tych XX w. stan obecny |
||
Dzwonnice przy kościele św. Wita. pierwsza z lat 50-tych spłonęła, i nowa zbudowana w tym samym miejscu. |
||
Kościół gotycki św. Wita - stan obecny |
||
Kościół poewangelicki św. Ducha - stan obecny |
||
Pomnik Przemysła II na Placu Karola Marcinkowskiego |
||
Popiersie gen. Józefa Hallera w Jaraczu. Odsłonięte 12.08.2023 staraniem Mariana Winieckiego na pamiątkę pobytu generała w Jaraczu |
||
Część zdjęć pochodzi z https://fotopolska.eu, część ze zbiorów własnych. Zdjęcie panoramy wykonała Patrycja Koprowska |
||
Powrót do strony Rogoźno Powrót do strony głównej |